Εικόνα αποτρόπαιη. Ντροπιαστική. Ωμή, σωματική, απάνθρωπη βία. Η Δημοκρατική Ευθύνη απερίφραστα και απόλυτα την καταδικάζει. Το κάνει με ξεκάθαρο τρόπο βάζοντας απέναντι καθέναν που τολμά να την ασκεί.
Οι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτες δηλώσεις του κ. Μπουτάρη ότι δε νοιάζεται για το αν ο Κεμάλ σκότωσε Έλληνες και η πολιτική αναντιστοιχία των δηλώσεων αυτών με την παρουσία του σε εκδήλωση μνήμης για την Ποντιακή Γενοκτονία, δικαιολογούν την άσκηση κριτικής και τη διαμαρτυρία, αλλά ποτέ και πουθενά δεν πρέπει και δεν μπορεί να δικαιολογείται η άσκηση βίας.
Η Ευθύνη ταυτόχρονα εκφράζει την ανησυχία και τη θλίψη της για τον τρόπο που τα κόμματα, τα οποία πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή και τα πρόσωπα αιχμής αυτών των κομμάτων χειρίστηκαν το θέμα. Κατώτεροι των περιστάσεων με τρόπο που απελπίζει. Αναμενόμενο μεν, απογοητευτικό δε. Είναι αναμενόμενο το παλαιό κομματικό πλέγμα που ζει στο παρελθόν, γνωρίζει να πολιτεύεται με όρους παρελθόντος, μιλά και δρα με όρους εμφυλιακούς ή μεταδικτατορικούς, να μη μπορεί ούτε ν’ αναλύσει αλλιώς την κατάσταση ούτε φυσικά να την αλλάξει.
Τρομάζει η μονόπλευρη ευκολία με την οποία η κυβέρνηση καταδικάζει πράξεις βίας, και σωστά, πράξεις βίας που προέρχονται από τη μια πλευρά του πολιτικού φάσματος, την ίδια ώρα που τεχνηέντως σιωπά ή και κλείνει το μάτι σε αντίστοιχες πράξεις βίας όταν αυτές γίνονται «με ένα αριστερό» επικάλυμμα.
Η κοινωνία βρίσκεται ολοένα και σε μεγαλύτερη αναντιστοιχία με το πολιτικό σύστημα που την κυβερνά. Ο Έλληνας έχει ανάγκη από μια νέα ταυτότητα, ατομική και συλλογική. Μια νέα πολιτική γλώσσα, ειλικρινή και υπερβατικά ενωτική. Από νέες αξίες που σύνθετουν και όχι από παλιές, νεκρές που διχάζουν. Αυτή η αναντιστοιχία δε νομιμοποιεί τη βία και τούτο θέλουμε να είναι απολύτως σαφές. Αλλά είναι βασική αιτία που δεν αντιμετωπίζεται η βία.
Μια κοινωνία όταν δε δημιουργεί, συχνά καταστρέφει. Αυτοκαταστρέφεται.
Είναι επιτακτική ανάγκη η χώρα να μπει σε νέα τροχιά, να μπει στο μέλλον κι εκεί όλες της οι δυνάμεις να γίνουν δημιουργικές και όχι αυτοκαταστροφικές.
Αυτό μπορούν να το καταφέρουν μόνο άνθρωποι, ιδέες και δράσεις της εποχής.
